لبریزم از تو

روزها از پی هم بی وقفه می گذرند و من آنقدر غرق در اندیشه های رویایی خودم هستم که فرصت نمی کنم گاهی از تو بنویسم ؛

فکرم اما همیشه مشغول توست ، همیشه به یادت هستم ، گرچه مدتیست خاموشم ، گرچه مدتیست آرامم ، گرچه مدتیست صدایی از من شنیده نشده .

همچنان قلبم در انحصار توست ، همچنان تو تنها مالک دنیای منی ، همچنان تو یگانه عشق منی که تمام احساسم را وقف تو کرده ام .

دیگر چه می خواهم به جز تو ؟ بالاتر از تو و بیشتر از تو دنبال چه باید باشم ؟ تو تمام ِ منی ، همه ی دنیا و دارایی ام ...

نمی دانم چرا حس می کنم این روزها خیلی تکراری شده ام ، کارهای تکراری می کنم ، حرف های تکراری می زنم ، راههای رفته را دوباره می روم ، عکس های تکراری می گیرم ، جمله های تکراری می نویسم ... همه چیزم این روزها تکراری شده ، حس می کنم گاهی حتی عشقم به تو تکراری شده ، احساسم مدتیست نو نشده ، به روز نشده ، کهنه و قدیمی مانده است !

می خواهم به روز کنم همه ی حرف های دلم را و بعد با شکلی نو برای تو بنویسم ، با خطی تازه رنگی نو حسی جدید . حسی عمیقتر و عاشقانه تر از پیش ...

می خواهم عاشق تو شوم ، می خواهم دوباره بجویمت ، دوباره بیابمت ، دوباره دل به تو بسپارم ... گاهی دوست دارم وقایعی که دلم را به وجد می آورد ، دوباره از نو تکرار کنم ، مثل واقعه ی دل سپردن به تو در یک روز پاییزی ! مثل حادثه ی دلدادنم به تو ... که هر چقدر پیرتر می شود ، داغ تر ، پخته تر می شود ؛ عمیق تر در جانم می نشیند .

در میان تجربه هایم حسی هست که فقط وقتی تو را می بینم به سراغ دلم می آید ، این حس آبی را خیلی دوست دارم ... همیشه به دیدارم بیا ، همیشه دعوتم کن به ضیافت ِ آبی ِ تماشایت ، تا همیشه لبریز باشم از حس قشنگ با تو بودن .

تکراری ترین جمله ی عاشقانه ی دنیا دوستت دارم است و من ، دوست دارم هزار بار در هر ثانیه برای تو تکرارش کنم :

دوستت دارم محبوبم